مدح و ولادت امام جواد (محمد تقی) علیه‌السلام
ما را صدا کنید و از این غم رها کنید درد دل شـکـسـتـۀ مـا را دوا کـنـیـد تا خـانـۀ امـام رضـا کـوچـه وا کنید ما را گـدای سـفـرۀ ابن الـرّضا کنید بر پا کـنـید، محـشـر مُلک وجود را مـا بـنـده‌ایـم درگـه سـلـطـان جود را سـرسـبـزی بـهـار جـوادالائمه است لبـخـنـد روزگـار جـوادالائـمـه است فـیـاض نـامـدار جـواد الائـمـه است ما عبد و سفـره‌دار جوادالائمه است جلوه به جلوه آیۀ عظمای حق تویی با این حساب حجّت کبرای حق تویی آنان که سر به خاک سرای تو می‌زنند آنان که بال و پر به هوای تو می‌زنند آنان که دم ز صلح و صفای تو می‌زنند آنان که لب به آب و غذای تو می‌زنند تاج سـر مـنـنـد و عزیز دو عـالـمند ایـنـهـا شـهـیــد زبــدۀ اولاد آدمــنــد ای نور حقّ، به نور هدایتگرت سلام روح وفا به رسم وفا محضرت سلام تا روز حشر، بر نسبِ اطهرت سلام از نسل پاک فاطمه، بر مادرت سلام ما جانمان فدای عروس پیـمبر است وقتی سلام از لب موسی‌بن جعفر است هم اینکه گـوشـوارۀ عـرش امـامـتی هـم مِـهـر آســمــان بـلـنـد کـرامـتـی در روزگار حـادثـه حصن سلامـتی دیـان دین، قـیـامـت صـبـح قـیـامـتی دین خـداست زنده به اعجاز کردنت در بین گـاهـواره زبـان بـاز کردنت عاشق اگر به نور چراغ سحر خوش است امشب دل پدر به نگاه پسر خوش است خورشید با نظاره روی قمر خوش است ای خوش بحال شیعه ز بس این خبر خوش است دیگر خـوشی به مُنکـر ابـتـر نیامده مولود از این که با برکـت‌تـر نیامده قربان آن که از کرم بی‌حساب گفت یا که نگفت، یا که به راه صواب گفت از عـلـم بی‌کـرانۀ خـتـمی‌مـآب گفت بر سی‌هزار مساله وقتی جواب گفت دیدند در مناظره زهرای اطهر است از وارثان دانش عظمای حیدر است ای شــأن آیـــۀ شــهـــد الله تـــا ابـــد آگــاه بـــوده از ازل، آگــاه تــا ابـــد جُـز سـالـکـان راه تو گـمـراه تا ابـد خـصم خـداست خصم تو والله تا ابد هر کس مطیع توست، مطیع خدا بود ورنـه هــلاک مـعــرکـۀ ابــتـلا بـود راه نـجـات مـاست دخـیـل شما شدن سمت خدا پریدن و از خود رها شدن آقـا شـدن، عـزیـز شـدن، آشـنا شدن با حاجت نخواسته حـاجـت‌روا شدن مــا زنـده‌ایـم زنــده بـه آب ولایـتـت ای آبــروی مـا کــرم بـی‌نـهــایـتـت لب را تکان بده، به لب ما دعا ببخش کور آمـدیم، دیدۀ ما را شـفـا ببخـش بر سائلت، ز خاک مصلّا طلا ببخش باب المراد طایفه جانی به ما ببخش جـانی که نـذر راه امـام زمـان شود تـا بـی‌قــرارِ مـقـدمِ آرامِ جــان شـود |